သေခါနီး ဖြစ် တဲ့ စိတ်ဟာ အရမ်းကို အရေးကြီးပါတယ်။ လားရာ သုဂတိ ကို ချက်ချင်း အကျိုးပေး နိုင်ပါတယ်။ ဒီအကြောင်း တရား ကိုမြတ်စွာ ဘုရားရှင်က ယခု လိုဟောကြား ခဲ့ပါတယ်။

နွား ကျောင်းသား ဟာ နေဝင် လို့ နွားတွေ ကို ခြံထဲသွင်း တဲ့အခါမှာ နွားပျို နွားပေါက်စ လေးတွေက ရှေ့ဆုံးကနေ တိုးဝှေ့ပြီး ဝင်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် မသန် မစွမ်းတော့ တဲ့ .. နွားအိုကြီး တွေကတော့ ဘယ်လောက်ပဲ ရိုက်နှက် ခြောက်လှန့်သည်ဖြစ်စေ … ဖြည်းဖြည်း ချင်းပဲ နောက်ဆုံး ကနေ ဝင်ကြတယ်။ နောက်ဆုံး နွားခြံကို ပိတ်လိုက် တဲ့ အချိန် မှာတော့ နွားအိုကြီး တွေကခြံပေါက်၀ မှာပဲ အိပ်ကြရတယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်နေ့ နွားတွေကို ခြံထဲက ပြန်ထုတ် တဲ့ အခါမှာ တော့ ခြံဝမှာ အိပ်နေ တဲ့ နွားအိုကြီး တွေကပဲ အရင်ထွက် ခွင့်ရပါတယ်။ နွားပျို နွားငယ် တွေက တော့ နောက်ဆုံး မှပဲထွက် ကြရပါတယ်။

အဲ့ဒီလိုပဲ သေခါနီး ခိုကိုးရာ မဲ့ နေတဲ့ အချိန်မှာ ဖြစ် တဲ့ စိတ်ဟာ အရင်ဆုံး အကျိုးပေး ပါတယ် လို့ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြား တော်မူခဲ့ပါတယ်။ ဝိပဿနာအသိ မရှိတဲ့ လူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ သေရရင်ဖြင့် အရမ်းကို ကြောက်ဖို့ကောင်းပါတယ်။ ကြည့်လေရာ မြင်လေရာက ကိုယ်တစ် ဘဝလုံး စွဲခဲ့တဲ့ အရာတွေ ချည်းပါပဲ။ အိမ်တွေ အသုံး အဆောင် တွေ အဝတ် အစား တွေ သား သမီး လင်မယားတွေ အိမ်မွေး တိရစ္ဆာန်တွေ။ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရှိတာတွေ အကုန်လုံးက ကိုယ့်ကို အပါယ်ဆွဲချမယ့် အရာတွေ ချည်းပဲ။

ဒါကြောင့် … တစ်ချို့ နားလည် သဘောပေါက် တဲ့ လူတွေ ဟာ သူတော်ကောင်း နေရာ မေတ္တာဓါတ်လွှမ်းခြုံ… တဲ့ နေရာ ဆိတ်ငြိမ် တဲ့ နေရာ တွေမှာ ကြိုတင် စီစဉ်ပြီး သေဆုံးလေ့ ရှိကြပါတယ်။ သေမယ့် အချိန်ကို ကြိုမသိ နိုင်ပေမယ့် အဲ့လို နေရာမျိုး မှာပဲ ဘဝရဲ့ နောက်ဆုံး အချိန်တွေကို ဖြတ်သန်း သွားကြပါတယ်။ ကြောက်လည်း ကြောက်စရာ ပါပဲ။ အပါယ်ကျသွား လို့ ဘွာတေး လုပ်လို့ မရပါဘူး။

အကုသိုလ် အစွဲအလန်း တွေ အားကြီး လွန်းလို့ သေခါနီး ဝိဉာဉ် မချုပ်နိုင်ပဲ ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ရှိပါတယ်။ တစ်ချို့ကလည်း အကုသိုလ် စေတနာ ကုသိုလ် စေတနာ သိပ်ကြီးကြီး မားမား မရှိ…. ဝိပဿနာ ဉာဏ်ကလည်း မရှိတော့ သူ့ ကံက သူ့ကို ဘယ်ပို့ရမှန်း မသိပဲ ဟိုစိတ် ရောက်လိုက် ဒီစိတ် ရောက်လိုက်နဲ့ ကြာနေတာ တွေ ရှိပါတယ်။ ဒါကိုပဲ ဘေးက လူက ဟိုလူ့စောင့် သလိုလို ဒီလူ့ စောင့် သလိုလို သားကိုပဲ မျှော်သလိုလို သမီးကိုပဲ မျှော်သလိုလို ထင်တော့ တာပါပဲ။ သားလေး ရောက်လာပြီ သမီးလေး ရောက်လာပြီ ထကြည့်ပါဦး လို့ ဘေးကများ .. ကုန်း အော်လိုက် လို့ကတော့ သေတဲ့ သူ တစ်ခါတည်း သွားရော့ ငရဲအိုးပဲ .. အပါယ်လေးဘုံကို…. တန်းနေအောင် ပြေးပါတော့တယ်။ သေတဲ့ သူကို ဆွဲခါ လှုပ်ယမ်း ဖက်ပြီး အော်ငိုတာ ကတော့ အဆိုးဆုံးပါပဲ။ ကျလု ကျခင် ဖြစ်နေ တဲ့ သူကို ချစ်သလိုလို နဲ့ ဆောင့်ကန်ချ လိုက်တာပါပဲ။

ဒါကြောင့် …..
ငါသေရင် မငိုကြနဲ့ ဆူဆူညံညံလည်း မလုပ်ကြနဲ့…
ငါ့ဘေးနားလည်း မနေကြ နဲ့ ငါ့တရား နဲ့ ငါ နှလုံးသွင်းပြီး ငြိမ်းငြိမ်း ချမ်းချမ်း သေမယ်လို့ အဲ့လို ကြိုတင်ပြီး မိသားစုကို မှာထားရမယ်…
အဖေရယ် အမေရယ် နိမိတ် မရှိသော စကားမပြောပါ နဲ့ အဲ့လို ပြောလာရင် ဟဲ့ နိမိတ် မရှိ မလုပ်နဲ့ ငါက သေရင် ဒီနိမိတ်နဲ့ပဲ သွားရမှာ …
အဲ့လို ပြတ်ပြတ် သားသား မှာထား ရမယ် လို့မိုးကုတ် ဆရာတော် ဘုရားကြီးက အထပ်ထပ် အခါခါ သတိပေး သွားခဲ့တာပါ။

တစ်ချို့က ကုသိုလ် ကောင်းမှု့ တွေတော့ လုပ်ခဲ့ပါရဲ့ ဒါပေမယ့် သေခါနီး ကျတော့ လှူတုန်းကဖြစ်ခဲ့တဲ့ စေတနာကို ပြန်မစွဲပဲ ကျောင်းစွဲ ဘုရားစွဲ ဇရပ် စွဲအဲ့လို စွဲတော့ ကျောင်းစောင့် ဘုရားစောင့် စေတီစောင့် တွေပဲ ဖြစ်ကြရတယ်။ ရိပ်သာမှာ အားထုတ် ခဲ့ပေမယ့် ဝိပဿနာ စိတ် မဖြစ်ပဲ ရိပ်သာ စွဲသေတော့ ရိပ်သာ စောင့် ဖြစ်ရပြန်တယ်။ စေတနာကို ပြန်စွဲမိရင် တောင်မှ အစွဲဖြစ် တဲ့ အတွက် ကံရှိ သလောက် အကျိုးပေးပြီး ကံကုန်တာ နဲ့ ပြန်ဆင်း ရမှာပါပဲ။

ဒါကြောင့် အပါယ် လွတ်ရာ လမ်း တစ်လမ်းပဲ ရှိပါတယ်။ အဲ့ဒါ ကတော့ အသက်ရှင် နေထိုင် တုန်းမှာ ဝိပဿနာကို မြင့်မြတ်စွာ ကျင့်ကြံ အားထုတ်ပြီး အသေ တတ်အောင် ကြိုးစားဖို့ပါပဲ။ သစ္စာ တရားကို နှလုံးသားမှာ ယုံမှား သံသယမရှိအောင် ကျင့်ကြံ သွားနိုင် တဲ့ အရိယာ ပုဂ္ဂိုလ်က တော့ ပတ်ဝန်းကျင် ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် မတုန်လှုပ် တော့ပါဘူး။ အရိယာ တို့ရဲ့ လားရာ သုဂတိဟာ မြဲသွား ပြီ ဖြစ် တဲ့ အတွက် သူသွား ရမယ့် လမ်းကို ဖြောင့်ဖြောင့် တန်းတန်း ပဲ သွားပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အဲ့လို မှ မကျင့်ကြံနိုင် တဲ့ သာမာန် ပုဂ္ဂိုလ်များ အတွက် ကတော့ သေခါနီး အချိန်နဲ့ ပတ်ဝန်း ကျင်ဟာ ကိုယ့်အတွက် နောက်ဆုံး အခွင့်အရေး နောက်ဆုံး ကျည်ဆန် ဖြစ်တဲ့အတွက် အလွန် အင်မတန် မှ အရေးကြီး လှပါတယ် လို့ စေတနာ အရင်းခံပြီး သတိပေး လိုက်ရပါတယ်။

Share ခြင်းဖြင့် ကုသိုလ်ယူပါ…

Credit: (အနန္တမေတ္တာ)
bahuthutagabar